bij pater Jan

hallo iedereen
we zijn al bijna 2 weken van huis, tijd dus om jullie verder op de hoogte te houden.
in Rio was het hoogtepunt wel ons bezoen aan het gekende Christsbeeld boven op de berg. we waren daar bij zonsondergang en het was bijna magisch ( je voelde God zijn aanwezigheid bijna ;) )
Na 4 dagen Rio zijn we dan verder gevlogen naar Fortaleza, aan de oostkust, waar de opgepikt werden door de pater. in het busje zaten al 3 jongetjes die meteen enthousiast in het portuguees tegen ons begonnen. daar stond ik dan met mijn mond vol tanden, toon was er al snel mee weg, en nu, een dikke week later,praat hij al een aardig mondje mee! allesinds, het domein en het huis van pater jan is een beetje onderkomen, er lopen heel de dag kinderen in en uit, en wie in de buurt is eet mee. er zijn hier voor de moment 12 jongens tussen de 10 en 16, een paar oudere jongens die de boel een beetje begeleiden en dan is er een paar straten verder nog een huis waar 4 grote jongens wonen, met de bedoeling dat ze stillekens hun eigen weg zoeken. Nele en Tom, 2 west-vlamingen verblijven hier ook al een tijdje en zij houden zich vooral bezig met het huis wat op te knappen. hele toffe mensen, en onder ons 4 is het best wel gezellig. wij slapen trouwens ook in een ander huis, aan de andere kant van de `straat` Het jammere is dat we niet zoals in Indie onder de kinderen leven. zij zijn overdag naar school, en als ze geen school hebben zitten ze ergens op straat. het blijven hier echt straatkinderen. dus echt activiteiten of gewon samen zijn zit er niet in. hierdoor weten we niet echt wat we hier moeten doen maar op een of andere manier krijgen we onze dagen wel gevult. de zaterdag is dan Tom zijn mama en nog 2 mensen die zij kennen aangekomen en met ons 7 gaan we nu elke namiddag wat rondrijden en dingen bezoeken of ergens caperinja drinken. een leuke bende! maar zoals ik al zij vind ik het jammer dat er zo weinig contact is met de jongens. we hebben 1 ongelofelijk heerlijke avond met ze gehad. we gingen op een avond naar een dorpje waar 2 hollanders een guesthouse hebben. daar beginnen kilometers duinen ( net iets anders dan blankenberge) waar toon in de manneschijn fotos wou gaan trekken maar de bende wildebrasse hadden ons gevolgd en bijgevolg hebben we een dik uur geravot in het zand, springen lopen, knuffelen, heerlijk gewoon! iedereen was bezweet, plakte vol zand en was uitgelaten en uitgpunt, maar dit was een moment waar ik al een hele week op aan het wachten was.
maar het is hier niet om weken te blijven, daarvoor voelen we ons te nutteloos en daarom is het beter een van dees andere oorden op te zoeken. we zijn blij dat we tot hier zijn gekomen om eens te zien hoe het er hier aan toe gaat, maar des te meer verlangen we alletwee aan onze indische bende die we op het einde van onze reis terug gaan opzoeken. we hebben ons hart verloren aan die kadees en ons hart springt even als we denken dat we hun terug mogen knuffelen!
Tot gauw allemaal