Bom dia,
we hebben er net 2 ongelofelijk zalige weken opzitten. laat me beginnen bij het begin. aangekomen in Belem hebben na slaapplaats te gaan zoeken wat rondgemodderd in de stad. heeft hier veel weg van Brussel... allesinds, we zijn een soort dierentuin gaan bezoeken, zo met kooi-beesten maar ook capibaras en luiaardjes vrij loslopend in het park. awel, en daar is zo iets ongelofelijks gebeurt. we waren al een half uur aan´t zoeken in de bomen of we die ,luiaard niet zagen maar vonden niks. we zijn toen aan de parkwachter gaan vragen waar we moesten zoeken, maar ook hij vond er geeneen. die kerel zag blijkbaar de ontgoogeling op onze gezichten want toen zei hij dat em wel iets speciaals had. en hij nam ons mee naar ´achter de schermen´waar we met een dierenverzorgster meemochten. zij had in de kliniek een doos staan met 3 baby-luiaardjes. zoooo lief, en ze pakte der een op en ze waren heel nieuwsgierig en ik heb ´neuzeneuze´gedaan en de tranen liepen bijna van ons gezicht af, zo bijzonder was dit. die mevrouw zag dat we genoten en toen nam ze ons ook nog mee naar een paar ander kooitjes waar zieke of gestreste beestjes zaten en daar was een baby-pantertje en ook zij was heel nieuwsgierig en speels, en zoooo schattig. met deze heb ik toch maar niet ´neuzeneuze´gedaan maar wat een prachtfotos hebben we! Zo blank zijn heeft toch ook af en toe voordelen, want je mag niet zomaar de achterkant van een dierentuin binnenwandelen.
boh, de dag erop hebben we een boot genomen naar Ilja de Marajo. voor degene die niet meer kunnen volgen, we zitten nu helemaal in het noorden van Brazilie. op dit eiland ( zo groot als zwitserland) zijn maar 4 dorpjes, de rest is wat moerasachtig. op de boot daarnaartoe leerde Toon ne ´lokal´ kennen die ons wel een goed slaapplaats zou bezorgen. Samen met Marcel ( zwitser die we haddden ontmoet) aangekomen in Salvaterra, een van de dorpjes, leek het echt of we opt einde van de wereld zaten, zo stil en verlaten ( beeld u lege donkere straatjes in met een paar honden, alleen een voorbij rollende strobaal ontbrak) en toen moesten we nog 100 meter over een strqand wandelen tot in een huisje, daar eerst 20 min in de donker gewacht tot de eigenaar zich liet zien, en dat allemaal om 8 uur savonds. begrijpelijk dat ik niet zo op mijn gemak was hé. maar eens in de kamer en na een lekkere pizza was alles OK. we zitten hier super goedkoop, aan de rand van de Rio de Amazone ( dus zoet water om te zwemmen, jippie!) en het dorpje geeft zo een heerlijke rustige gemoedelijke sfeer dat we niets anders konden doen dan verliefd worden op deze plek. ons hangmatje in de schaduw, boottochtje op een smal zijriviertje in het midden van de jungle, lekker eten, cajunoten maken en wat rondkuieren. het koppel die de kamer verhuurd zijn ongelofelijk toffe mensen en na 9 dagen deed het dan ook weer pijn om afscheid te nemen. maar we hebben hopen cadootjes meegekregen, alleen de opgezetten piranja heeft Toon ginds moeten laten, is niet zo gemakkelijk in een rugzak. vandaag zijn we dan toch maar vertrokken en nu zitten we weer voor een nachtje in Belem. morgen nemen we hier de boot die heel de Amazone afreist. dat gaat een heel avontuur zijn!
donderdag 12 november 2009
zondag 1 november 2009
heen en weer en terug
OI!
we zijn weeral 2 weken verder en ondertussen al meer als een maand van huis. Na onze 3-daagse zijn we beland in Sao Loiz waar we konden blijven logeren in een huis van ne Belg die deze als buitenverblijf heeft en waar zijn dochter en schoonzoon in wonen en momenteel een braziliaans gezinneke verblijft. we hebben hier ons eigen kamer met badkamer en de rest van het huis ter beschikking, zitten op 200m van de zee en een kwartiertje wandelen van het schoppingcentrum... der ontbreekt alleen een zwembad (als we dan toch gaan muggeziften). Met zoveel volk is het hier een drukke bedoening maar we hebben ons goed geamuseerd want plots waren we al 10 dagen verder. Wat we gedaan hebben: feestjes met vrienden van Pieter-jan (de schoonzoon), met de familie rondhangen, goed gaan uit eten met een ander koppel, site-seeing, samba-avondje en babysitten ( ahja, en pubersitten)... heel tof allemaal maar dan word het toch wel stillekes tijd om verder te trekken. het plan was om een boot naar Alcantara te nemen en daar een visser te zoeken die ons naar Ilja de Libramento wou brengen. dit is een klein eilandje waar 2 vrouwtjes op wonen. we wisten dat we daar zouden kunnen logeren. Het verliep allemaal heel vlot en daar stonden we dan, op een (bijna) onbewoont eiland. het is moeilijk om een goed beeld weer te geven hoe het daar was. de vrouwtjes woonden in een soort grote hut met dakpannen, haden daar een meute honden, kippen en kalkoenen rondlopen, hadden wel een beetje stroom van een zonnepanneel (in Gods naam...). we konden daar slapen in hangmatten, wat echt oefening vraagt! ze hadden daar geen stromend water maar als we ons wouden wassen moesten we eerst ne kilometer over het strandwandelen om vervolgens nog 300m over rotsen te klimmen en daar sijpelde zoet water van de berg die een beetje opgevangen werd is een uitgeholde steen. dat was dus elke avond een hele tocht om proper te zijn! aangezien dit het enigste water was op het eiland moesten we met grote tonnen slepen om dat water in de hut te krijgen zodat er gekookt kon worden. dat moeten we de vrouwtjes wel geven: ze konden temenens goed koken! voor de rest waren ze toch maar een beetje vreemt, maar wat wilt ge, als ge al 10 jaar met uw zus op een eiland woont! wat echt wel de moeite was is dat dit een eiland is waar een bepaald soort vogel woont, bijna uniek in de wereld, namelijk de rode guaras en die zijn prachtig. een ander minder leuk beestje waren de Moetoeken. dit zijn een soort zandvliegen, lijkt op dapsen die ons heel graag hadden. Na 1 dag had Toon 90 beten op zijn benen en jeuken... menselief! Hier zijn we zo´n 5 dagen gebleven, daarna waren we zo moe van het niet goed slapen dat we terug beschaving moesten opzoeken voor een bed! Eerst wouden we vanuit Alcantara een paar busjes nemen tot in Belem ( wat onze volgende stop is) maar dit bleek uiteindelijk te moeilijk dus zijn we gisteren maar terug gekomen naar Sao Loiz ( wat een grote stad is) en hier zijn vlotte luxueuse verbindingen. we konden voor 1 nachtje weer terecht bij Pieter- jan en de kids waren dolgelukkig dat we nog even terug waren. we zijn dan gisteren ook samen gezellig gaan uiteten. slapen in het bed heeft enorm deugt gedaan en nu zijn we fris om straks 12 uur te reizen naar Belem! Tot dan!
we zijn weeral 2 weken verder en ondertussen al meer als een maand van huis. Na onze 3-daagse zijn we beland in Sao Loiz waar we konden blijven logeren in een huis van ne Belg die deze als buitenverblijf heeft en waar zijn dochter en schoonzoon in wonen en momenteel een braziliaans gezinneke verblijft. we hebben hier ons eigen kamer met badkamer en de rest van het huis ter beschikking, zitten op 200m van de zee en een kwartiertje wandelen van het schoppingcentrum... der ontbreekt alleen een zwembad (als we dan toch gaan muggeziften). Met zoveel volk is het hier een drukke bedoening maar we hebben ons goed geamuseerd want plots waren we al 10 dagen verder. Wat we gedaan hebben: feestjes met vrienden van Pieter-jan (de schoonzoon), met de familie rondhangen, goed gaan uit eten met een ander koppel, site-seeing, samba-avondje en babysitten ( ahja, en pubersitten)... heel tof allemaal maar dan word het toch wel stillekes tijd om verder te trekken. het plan was om een boot naar Alcantara te nemen en daar een visser te zoeken die ons naar Ilja de Libramento wou brengen. dit is een klein eilandje waar 2 vrouwtjes op wonen. we wisten dat we daar zouden kunnen logeren. Het verliep allemaal heel vlot en daar stonden we dan, op een (bijna) onbewoont eiland. het is moeilijk om een goed beeld weer te geven hoe het daar was. de vrouwtjes woonden in een soort grote hut met dakpannen, haden daar een meute honden, kippen en kalkoenen rondlopen, hadden wel een beetje stroom van een zonnepanneel (in Gods naam...). we konden daar slapen in hangmatten, wat echt oefening vraagt! ze hadden daar geen stromend water maar als we ons wouden wassen moesten we eerst ne kilometer over het strandwandelen om vervolgens nog 300m over rotsen te klimmen en daar sijpelde zoet water van de berg die een beetje opgevangen werd is een uitgeholde steen. dat was dus elke avond een hele tocht om proper te zijn! aangezien dit het enigste water was op het eiland moesten we met grote tonnen slepen om dat water in de hut te krijgen zodat er gekookt kon worden. dat moeten we de vrouwtjes wel geven: ze konden temenens goed koken! voor de rest waren ze toch maar een beetje vreemt, maar wat wilt ge, als ge al 10 jaar met uw zus op een eiland woont! wat echt wel de moeite was is dat dit een eiland is waar een bepaald soort vogel woont, bijna uniek in de wereld, namelijk de rode guaras en die zijn prachtig. een ander minder leuk beestje waren de Moetoeken. dit zijn een soort zandvliegen, lijkt op dapsen die ons heel graag hadden. Na 1 dag had Toon 90 beten op zijn benen en jeuken... menselief! Hier zijn we zo´n 5 dagen gebleven, daarna waren we zo moe van het niet goed slapen dat we terug beschaving moesten opzoeken voor een bed! Eerst wouden we vanuit Alcantara een paar busjes nemen tot in Belem ( wat onze volgende stop is) maar dit bleek uiteindelijk te moeilijk dus zijn we gisteren maar terug gekomen naar Sao Loiz ( wat een grote stad is) en hier zijn vlotte luxueuse verbindingen. we konden voor 1 nachtje weer terecht bij Pieter- jan en de kids waren dolgelukkig dat we nog even terug waren. we zijn dan gisteren ook samen gezellig gaan uiteten. slapen in het bed heeft enorm deugt gedaan en nu zijn we fris om straks 12 uur te reizen naar Belem! Tot dan!
Abonneren op:
Posts (Atom)
