heen en weer en terug

OI!
we zijn weeral 2 weken verder en ondertussen al meer als een maand van huis. Na onze 3-daagse zijn we beland in Sao Loiz waar we konden blijven logeren in een huis van ne Belg die deze als buitenverblijf heeft en waar zijn dochter en schoonzoon in wonen en momenteel een braziliaans gezinneke verblijft. we hebben hier ons eigen kamer met badkamer en de rest van het huis ter beschikking, zitten op 200m van de zee en een kwartiertje wandelen van het schoppingcentrum... der ontbreekt alleen een zwembad (als we dan toch gaan muggeziften). Met zoveel volk is het hier een drukke bedoening maar we hebben ons goed geamuseerd want plots waren we al 10 dagen verder. Wat we gedaan hebben: feestjes met vrienden van Pieter-jan (de schoonzoon), met de familie rondhangen, goed gaan uit eten met een ander koppel, site-seeing, samba-avondje en babysitten ( ahja, en pubersitten)... heel tof allemaal maar dan word het toch wel stillekes tijd om verder te trekken. het plan was om een boot naar Alcantara te nemen en daar een visser te zoeken die ons naar Ilja de Libramento wou brengen. dit is een klein eilandje waar 2 vrouwtjes op wonen. we wisten dat we daar zouden kunnen logeren. Het verliep allemaal heel vlot en daar stonden we dan, op een (bijna) onbewoont eiland. het is moeilijk om een goed beeld weer te geven hoe het daar was. de vrouwtjes woonden in een soort grote hut met dakpannen, haden daar een meute honden, kippen en kalkoenen rondlopen, hadden wel een beetje stroom van een zonnepanneel (in Gods naam...). we konden daar slapen in hangmatten, wat echt oefening vraagt! ze hadden daar geen stromend water maar als we ons wouden wassen moesten we eerst ne kilometer over het strandwandelen om vervolgens nog 300m over rotsen te klimmen en daar sijpelde zoet water van de berg die een beetje opgevangen werd is een uitgeholde steen. dat was dus elke avond een hele tocht om proper te zijn! aangezien dit het enigste water was op het eiland moesten we met grote tonnen slepen om dat water in de hut te krijgen zodat er gekookt kon worden. dat moeten we de vrouwtjes wel geven: ze konden temenens goed koken! voor de rest waren ze toch maar een beetje vreemt, maar wat wilt ge, als ge al 10 jaar met uw zus op een eiland woont! wat echt wel de moeite was is dat dit een eiland is waar een bepaald soort vogel woont, bijna uniek in de wereld, namelijk de rode guaras en die zijn prachtig. een ander minder leuk beestje waren de Moetoeken. dit zijn een soort zandvliegen, lijkt op dapsen die ons heel graag hadden. Na 1 dag had Toon 90 beten op zijn benen en jeuken... menselief! Hier zijn we zo´n 5 dagen gebleven, daarna waren we zo moe van het niet goed slapen dat we terug beschaving moesten opzoeken voor een bed! Eerst wouden we vanuit Alcantara een paar busjes nemen tot in Belem ( wat onze volgende stop is) maar dit bleek uiteindelijk te moeilijk dus zijn we gisteren maar terug gekomen naar Sao Loiz ( wat een grote stad is) en hier zijn vlotte luxueuse verbindingen. we konden voor 1 nachtje weer terecht bij Pieter- jan en de kids waren dolgelukkig dat we nog even terug waren. we zijn dan gisteren ook samen gezellig gaan uiteten. slapen in het bed heeft enorm deugt gedaan en nu zijn we fris om straks 12 uur te reizen naar Belem! Tot dan!