tranquille

Bom dia,
we hebben er net 2 ongelofelijk zalige weken opzitten. laat me beginnen bij het begin. aangekomen in Belem hebben na slaapplaats te gaan zoeken wat rondgemodderd in de stad. heeft hier veel weg van Brussel... allesinds, we zijn een soort dierentuin gaan bezoeken, zo met kooi-beesten maar ook capibaras en luiaardjes vrij loslopend in het park. awel, en daar is zo iets ongelofelijks gebeurt. we waren al een half uur aan´t zoeken in de bomen of we die ,luiaard niet zagen maar vonden niks. we zijn toen aan de parkwachter gaan vragen waar we moesten zoeken, maar ook hij vond er geeneen. die kerel zag blijkbaar de ontgoogeling op onze gezichten want toen zei hij dat em wel iets speciaals had. en hij nam ons mee naar ´achter de schermen´waar we met een dierenverzorgster meemochten. zij had in de kliniek een doos staan met 3 baby-luiaardjes. zoooo lief, en ze pakte der een op en ze waren heel nieuwsgierig en ik heb ´neuzeneuze´gedaan en de tranen liepen bijna van ons gezicht af, zo bijzonder was dit. die mevrouw zag dat we genoten en toen nam ze ons ook nog mee naar een paar ander kooitjes waar zieke of gestreste beestjes zaten en daar was een baby-pantertje en ook zij was heel nieuwsgierig en speels, en zoooo schattig. met deze heb ik toch maar niet ´neuzeneuze´gedaan maar wat een prachtfotos hebben we! Zo blank zijn heeft toch ook af en toe voordelen, want je mag niet zomaar de achterkant van een dierentuin binnenwandelen.
boh, de dag erop hebben we een boot genomen naar Ilja de Marajo. voor degene die niet meer kunnen volgen, we zitten nu helemaal in het noorden van Brazilie. op dit eiland ( zo groot als zwitserland) zijn maar 4 dorpjes, de rest is wat moerasachtig. op de boot daarnaartoe leerde Toon ne ´lokal´ kennen die ons wel een goed slaapplaats zou bezorgen. Samen met Marcel ( zwitser die we haddden ontmoet) aangekomen in Salvaterra, een van de dorpjes, leek het echt of we opt einde van de wereld zaten, zo stil en verlaten ( beeld u lege donkere straatjes in met een paar honden, alleen een voorbij rollende strobaal ontbrak) en toen moesten we nog 100 meter over een strqand wandelen tot in een huisje, daar eerst 20 min in de donker gewacht tot de eigenaar zich liet zien, en dat allemaal om 8 uur savonds. begrijpelijk dat ik niet zo op mijn gemak was hé. maar eens in de kamer en na een lekkere pizza was alles OK. we zitten hier super goedkoop, aan de rand van de Rio de Amazone ( dus zoet water om te zwemmen, jippie!) en het dorpje geeft zo een heerlijke rustige gemoedelijke sfeer dat we niets anders konden doen dan verliefd worden op deze plek. ons hangmatje in de schaduw, boottochtje op een smal zijriviertje in het midden van de jungle, lekker eten, cajunoten maken en wat rondkuieren. het koppel die de kamer verhuurd zijn ongelofelijk toffe mensen en na 9 dagen deed het dan ook weer pijn om afscheid te nemen. maar we hebben hopen cadootjes meegekregen, alleen de opgezetten piranja heeft Toon ginds moeten laten, is niet zo gemakkelijk in een rugzak. vandaag zijn we dan toch maar vertrokken en nu zitten we weer voor een nachtje in Belem. morgen nemen we hier de boot die heel de Amazone afreist. dat gaat een heel avontuur zijn!