Viva Peru ?!

heyhey,
ongelofelijk, we hebben weer een verhaal om te klasseren onder `strafste momenten`!!!!
de vorige mail had ik vanuit Porto Maldonado gestuurd en daar gingen we dus een bus nemen tot Cuzco. dat zo ongeveer 12u duren. boh, goed vertrokken (bijna op tijd) om 8 uur savonds passeren we zo een bergdorpje waar alles stil staat. blijkbaar is er een staking verderop en kan niemand meer door. Maar hier is het niet van trug te draaien en een zijweg te pakken, er is hier 1 weg en daar met ge het mee doen. ok, even wachten dus tot alles ontruimt is, we konden ondertussen gaan eten maar na een paar uur bleek dat we niet voor de ochtend zouden kunnen vertrekken. Dus maar gaan slapen in de bus. `S morgens 6 uur konden we precies weer door, welgeteld voor 2 km want toen bleek dat we finaal vast zaten. `ze `willen een dam bouwen voor electriciteit en daarvoor moesen `ze `een volledig dorp onder water zetten en da dorp had nu de weg geblokkeerd met bomen en hopen zand. na een tijd bleek dat de enigste manier om niet 3 dagen vast te zitten is om al de koffers te pakken en een paar km wandelen tot aan de andere kant van de manifestatie en daar een bus nemen die zou kunnen terug draaien. Even kleine nota: het is hier regenseisoen ondertussen dus we zitten al een ganse week met gietende regen! de bergtocht viel nog mee tot op het moment dat we in de zone kwamen waar de politie traangasbommen had gegooid, heel fijn is dat! Ge begind niet alleen instant te wenen maar ge krijgt ook nog eens geen lucht meer, per chance dan nu dat het regende, dan was het gas snel neergedrdukt. Alle, wij kletsnat en met 20 kg op onze rug verder. En toen kwamen we aan `het front`en er stonden zo`n 60 gewapende politiemannen klaar en juist opt moment da wij achter hun staan gaan die mannen in actie treden om het volk te verdrijven. Geloof me, als ge langs ene staat die zijn mitrajet klaar houd, piept ge wel even hoor! maar ik denk dat onze positie (ACHTER de flikken) een van de beste plaatsen was! Maar -godzeidank- is er op dat moment niet geschoten, niet geknuppeld geweest en toen we de kans zagen zijn we tussen al het volk doorgeglipt om dan eindelijk veilig aan de andere kant te komen waar een bus klaarstond om de weg naar Cusco te vervolgen. Dit alles gebeurde voor 10 uur smorgens! En dan zou ge denken dat het daarbij gebleven zou zijn? guess again! Na een uur rijden bleek de weg versperd te zijn door gevallen stenen, maar dat was binnen het half uur opgelost, een beetje verder waren er werken aan de weg en die pummels sluiten de boel af voor een paar uur. ( nogmaals, hier is maar 1 smaale bergweg, als ge vast zit zit ge vast!) om vervolgens panne te krijgen, iets met de olie, dat ook wel was opgelost binnen het uur maar dat daar hadden ze beter wat meer tijd voor genomen want plots om 7 uur savonds kwam de rook de bus binnen , waren we allemaal lichtjes aant sterven aan een koolstofvrgifteging en was de bus finaal ´gabro` geen paniek, nog maar eens, boven in de bergen, steenkoud een nacht wachten tot er een ander bus vanuit Cusco ons zou komen oppikken. Dit gebeurde rond 2 uur snachts maar ze hadden iks anders gevonden dan een minubusje op te sturen waar we dus met 40 man in moesten. op een of andre manier is dat dan wel gelukt en konden we het laatste stuk met een paar kotsende kinderen langs ons tot in Cuzco afmaken. dit was dus 40 uur om een klein 800 km af te leggen. VIVA PERU!!!


goed, Cuzco is een vreselijk toeristische stad want hier bevind zich de lost citty of de Inca´s, de MachuPicchu. jammer genoeg is dit belachelijk duur en kunnen we ons niet veroorloven om dit te bezoeken. zeer spijtig, want het zou een zeer speciale plek zijn. dus we zijn hier nu sinds gisteren, we lopen een beetje rond in het stadje zelf. Alles is hier vreselijk duur, er vallen u de hele tijd mensen lastig die massages verkopen, er zijn dure restaurants en winkels waar ge met de visakaart kunt betalen, niet dus echt de plek waar we naar op zoek waren. Maar buiten dit alles is het het prachtige stad met nog een paar oude inca-muren en veel coloniale gebouwen, veel pleintjes waar de lokale bevolking zich in de zon komt opwarmen en de kleine kinders je schoenen willen komen poetsen. We zitten hier ondertussen wel op 3500 m hoog en het is buiten de middaguren steenkoud ( een beetje het gevoel alsof ge op skievakantie zijt) dus we hebben onze dikke sokken aan en we moeten om de paar uur coca-thee drinken of cocablaren kauwen (wat we nog niet gedaan hebben) om genoeg zuurstof te krijgen. Het fijne aan deze kou vind ik ( toon vind de kou gewoon vies kak!) dat er lekkere dikke alpaca-wollen dekens zijn, zaaaaalig. We hebben dan ook, na weer enkele dagen zonder bed, heerlijk geslapen!
tot zo ver ons avontuur in Peru. Wehebben ons dernet een busticet richtig Lake Tikkitakka gekocht en daar steken we al de grens over naar Bolivie, daar is de zelfde berg-volkeren cultuur maar alles is nog een stuk goedkoper. Jammer dat we niet meer van Peru gaan zien maar de dingen die we hier wouden zien zijn allemaal heel toeristisch en veel te duur. dus vanaf morgen hebben we alle tijd om op ons gemak verder de bergen in te trekken en hopelijk de ECHTE mensen te leren kennen! goede vooruitzichten dus!!!! ah, en Saartje: de Inca Kola is inderdaad echt superlekker!